Meegenomen door de wind...

 
Bas was dol op water (zwemmen en regendruppels in zijn gezicht),
zand tussen zijn vingers en de wind door zijn haren.
Op het moment dat Bas zijn laatste adem uitblies
had Janke zijn handjes vast, terwijl ze naast elkaar lagen.
 
Een enorme windvlaag joeg langs ons huis
en beukte tegen het slaapkamerraam.
 
Iedereen in de slaapkamer voelde hetzelfde;
Bas is meegenomen door de Wind.

Het embleem van Bas...

Op de grafsteen van Bas staat boven zijn naam een gesneden logo uit Cortenstaal. Dit logo is een evenbeeld van de ringen die Janke en Lieke aan de hand dragen. De ringen zijn gemaakt door goudsmid Edwin de Kruijff uit Zuidlaren. 

Het ontwerp heeft van origine een zuiver esthetische waarde; vloeiende vormen als van de wind of water. De eenvoud en schoonheid hebben voor ons echter een diepere betekenis gecreëerd aan dit symbool.

De waarde die we hebben toegekend aan dit ontwerp geeft ons steun en herinnerd ons aan de universele band met Bas. Op ieder moment, op iedere plaats.

Symboliek van de ring...

De vorm:

De “Wind” start links bovenaan uit het niets met een smalle punt die gaandeweg breder word. De “Wind” heeft vervolgens ca. 80% van zijn vorm dezelfde breedte om in een scherpe bocht – na een kleine versmalling – abrupt over te gaan in een cirkel. Deze cirkel is centraal in de “Wind” geplaatst.

De symboliek:

De “Wind” staat voor het leven; Ze ontstaat – ogenschijnlijk – uit het niets; de geboorte. Het smalle begin staat voor de eerste levensjaren. In relatief korte tijd vindt groei plaats. Zowel mentaal als fysiek. Aansluitend een lange(re) periode van volwassenheid, die in de bocht inboet aan mentaal en/of fysieke groei. Je zou kunnen spreken van ouderdom maar ook van focus op wat er echt toe doet.

De overgang van de “Wind” naar de centrale cirkel is breed (in tegenstelling tot de start van de Wind). Doodgaan is niet “terug naar af” maar een afsluiting van een beweging, een golf, een wervelwind, een zoektocht misschien. Met alle opgedane wijsheid en verzamelde liefde kom te in de centrale cirkel; de dood. Vanuit die dood kun je echter je hele leven aanschouwen; van begin tot eind, van je geboorte tot je sterven. 

De antoniem:

De “Wind” ontleent zijn vorm bij de gratie van de ruimte erom heen, de leegte. Het is als een antoniem; het een kan niet bestaan zonder het ander (er kan alleen leven bestaan bij de gratie van dood).

 

Scroll naar boven